O PUCHEIRO DE “FERRO” FUNDIDO.
O pucheiro é un recipiente fondo barrigudo de boca grande con paredes de barro groso, que se usa para cociñar e manter o calor do cociñado durante tempo.
Pucheiro tamén se lle chama a unha comida que se cociña en ese utensilio no que se cocen distintos víveres dos que poidas botar man en un momento de apuro (verzas, patacas, chourizo, touciño, garavanzos, unto, fabas, etc.)
Un pucheiro tamén servía de urna nas eleccións que se celebraron durante o século XIX e principios do XX, cando os dous partidos bendicidos pola coroa real (Conservadores e Liberais), se repartían o poder as costas do pobo.
De este “pucheiro” onde se cocía a política de aquela época ven a palabra “pucheirazo”. Que consistía en cambiar o pucheiro dos votos emitidos por outro previamente preparado escondido debaixo da mesa.
Tamén teño oído que nas fundicións de Alamparte, en Carril, ademais de potes se fundían pucheiros de ferro.
Son contadas as cidades que poidan presumir de ter un campión do mundo. E moito menos si se trata de pequenas vilas coma a de Arousa. O recoñecemento que se merece por parte dos seus veciños debe manifestarse de unha maneira pública na que se debe involucrar o Concello que nos representa a todos. Pois o noso campión, Ramón Ferro, é de todos.
Este título é o resultado do seu esforzo, da súa tenacidade, do seu saber; pero tamén do apoio de un pobo, que lle facilitou unhas instalacións, uns medios, que sen eles seríalle máis difícil ou se cadra imposible conseguir ser o as do canoísmo na categoría C-2.
Non debemos esquecer que o club de piragüismo foi fundado pola Confraría, sendo Patrón Maior Arturo Otero Iglesias, entón militante da UCD. As instalacións de que dispón xestionounas o Concello, sendo o que subscribe Alcalde, conculcando os seus propios principios é os establecidos pola Lei de Costas,que non permitía construír en fangueiras, por considerar os dirixentes do club que ese era o lugar axeitado. Os arquitectos irmáns Hermo foron os encargados do proxecto simulando a estrutura de unha fábrica de Conservas, para racionalizar o impacto ambiental. Desde entón son varias as institucións e particulares que o sosteñen economicamente. Entre elas, como non podía ser de outra maneira, de unha forma especial está o Concello.
É certo que o Concello perdeu a ocasión de brindarnos ó pobo de Arousa a alegría, a festa de recibir nas súas instalacións ó noso Campión. Sei que os concelleiros que os foron a recibir con ramos de flores, foron ignorados. (O Alcalde estaba de viaxe institucional)
O FERRO DE OURO
Ramón é de todos os arousáns (é non teño dúbida de que ese é o seu desexo). A súa vitoria non pode nin debe ser emborreada polo protagonismo de un partido político, e menos que teñamos que escoitar a alguén “de fora” dicirnos que foi a deputación do PP a única que remou en solitario para que lles colgasen as medallas a Ferro e a Graña.
Ese indigno acto partidista celebrado o luns no club de piragüismo, foi un pucheirazo coma os do século XIX, cambiándonos a un Ferro de todos, a un Ferro arousán, a un Ferro de Ouro, orgullo de este pobo, por un “ferrancho”, ferramenta electoral do Partido Popular.
.
Dentro de uns anos, cando comecen a fundirse os témpanos dos Círculos Polares e os glaciares, o aspecto das praias e dos paseos marítimos de Arousa pode ser semellante ás fotografías que se mostran. Pero sen volver a devalar.
