FELIZ 2016

https://www.youtube.com/feature=player_videoeditor

NON ESPERES SENTADO...

Pasaron moitos días desde a última vez que anotei algo en este diario. Choveu moito e como di o refrán que “nunca choveu ....” Estaba esperando a que escampara. Unha chuvia noxenta e poluída acorábame, non me permitía respirar.

Estaba a esperar un cambio de tempo, pero as previsións meteorolóxicas prognostican que o tempo

pode aínda empeorar.

Os meus pulmóns non soportan máis polución.

O meu corazón non soporta tanta noxenta mentira.

-E o teu?

Sopremos todos xuntos para varrer esta borrasca.

Non esperes que o faga outro por ti.

O MENCIÑEIRO A FORZA (1972)

No ano 1972, os rapaces de 8º curso da E.X.B. do " C.N. de Isla de Arosa" (así se chamaba daquela o Colexio Público) representaron unha versión adaptada ó medio e ós tempos da coñecida comedia de Molière Le mèdicin malgré lui, co título de O MENCIÑEIRO A FORZA.
Foi todo un suceso na Arousa, que atá chegou a facer popular entre os rapaces a frase de Lucas
(Juan Ramón): "Cálate nena!".

Con todo este feito non tería máis trascendencia que a anecdótica, de non ser que esta obra foi fruto de unha situación especial dada por ter  chegado ó 8º curso, por primeira vez na historia do centro, media ducia de rapazas. Non había aula e menos profesora. Así que estas adolescentes houberon de asistir a unha clase de rapaces, coa debida aprobación da Inspección do Ensino, pois non debemos esquecernos que os alunos por aqueles tempos estaban separados por sexos. Escolas de nenos, co seu mestre e escolas de nenas, coa súa mestra.
De esta fornada saíron as primeiras mulleres da Arousa que da escola pública chegaron a universidade e fixeron  carreira.
Foi esta un fornada de mozas/os que co tempo diseñarían o futuro do noso pobo.

FELIZ 2013

Desde Carreirón..http://youtu.be/tLQJto8AoLc.

FRESCO, DEPURADO E A BO PREZO

-É unha desgracia que na Arousa non se poida comprar un quilo de camaróns!

Cantas veces non teremos oído, a propios e a alleos, esta mesma sonata?

Un día son os camaróns, outro as nécoras, outro as ameixas, outro os mexillóns ou os chopos...

Os veciños salvamos o problema encargándollos a un amigo ou coñecido, que nos fai o favor saltándose a normativa de pasar todo o peixe ou marisco pola lonxa.

Isto non está ben.

Sen pretendelo empuxamos a un veciño a que cometa un fraude.

A veces téñome encontrado con forasteiros (no verán moitas veces) que quería levar algún marisco da Arousa.

Cando me preguntaban como podían conseguilo ou onde podían compralo non sabía que responderlles. Non quería envialos ás depuradoras pois da o mesmo as da Arousa que as de Cambados.

Dito o dito, penso que sería un gran acerto por parte da Confraría de Pescadores que procedese a instalación de unha pequena depuradora na lonxa (ou na vella) onde se puidesen vender ós visitantes todos os produtos que se poxan e tamén mexillón.

Lonxa vella

Sería un gusto poder oír:

-Na lonxa da Arousa tes de todo fresco, depurado e a bo prezo.

CARRILLO DEBATE CON MODESTO NA PRAZA DO REGUEIRO

Que lle estará explicando Modesto a Santiago Carrillo?

Apagado o rebumbio mediático.

A desaparición de Santiago Carrillo fixo correr ríos de tinta.

Durante este último mes amigos, inimigos e críticos rivalizaron en pintarnos da cor que lle conviña a este personaxe que deambulou comprometido polo último século da historia de España.

Non serei eu quen faga unha nova valoración.

Teño a miña opinión baseada na miña relación con este personaxe e a través de coñecidos comúns (amigos e inimigos), que é a que importa.

Desde o maior dos respectos a súa memoria fágome esta pregunta:

De que estarían tratando no acalorado debate que se traían na praza do Regueiro da Arousa, en presencia do histórico Santiago Álvarez, Santiago Carrillo e Modesto ó da Mexona, en aquel inverno de 1980

CAMARÓN QUE SE DUERME

Non nos faltaban problemas, pero agora sucede que pariu a aboa.

Hai políticos especialistas en crear problemas. Xusto o contrario do que deberían facer.

Un exemplo do que estou dicindo é a decisión da Consellería de Pesca de prohibir a captura do camarón nas bateas.

Desde que se montaron aqueles primeiros artefactos pendurados do casco de un barco vello, hai máis de cincuenta anos, os trueleiros, veñen pescando camarón nas bateas. Teñen un dereito adquirido. Ese dereito non se pode rescindir sen máis. As bateas son concesións administrativas, con un fin produtivo, que non exclúe outras actividades.

A pesca do camarón non prexudica ó cultivo do mexillón. Só os nosos dirixentes da Xunta ven un prexuízo agora, que non se dou en máis de medio século. Ganas de líala ou de meterse cos trueleiros da Arousa.

Honestamente non sei que procuran, como non sexa cabrear os mariñeiros.

En realidade é un abuso que están cometendo con unha disposición arbitraria que para min roza a ilegalidade.

Os trueleiros teñen un dereito adquirido (consuetudinario), que lle permite o recurso a esta arbitraria disposición.

A Confraría debería interpoñer un recurso xudicial contra a disposición da Consellería en defensa de un dereito adquirido.